Mijn eerste zoon werd geboren met 36 weken. Het was heel ongebruikelijk voor grote jongens – mijn eerste kind dat met een korte zwangerschap ter wereld kwam. Het was pijnlijk voor het hele gezin, maar het was niet meer dan natuurlijk. De veiligste tijd is nog steeds drie maanden en soms vijf weken voor de geboorte, aangezien uw baby gezonde longen, hart en andere systemen ontwikkelt om hem in de baarmoeder te ondersteunen. Als het echter veel eerder komt, is het vaak pijnlijk voor moeder en kind.
Mijn moeder zat in haar laatste trHun met 36 weken en het was pijnlijk voor haar. Ze leed aan depressieve gevoelens. Mijn vader was op vakantie en mijn broer zat in de wachtkamer. Hij wilde dood! Hij dacht erover zelfmoord te plegen en dan zou mijn moeder hem ter wereld brengen.
rouwproces We zagen dat onze zonen op verschillende tijdstippen en enkele maanden uit elkaar werden geboren. Daaruit bleek dat het allemaal hele gezonde baby's waren. Onze zoon werd geboren met 36 weken zwangerschap en had dezelfde omstandigheden (geen volledige tweeling zoals bij drielingen). Hij was een gezonde tweeling. Hij doorstond de depressie. Drie jaar na de geboorte, toen hij voldragen en volledig ontwikkeld was, hadden we "Uw paleis" bezoek van een koninklijk meisje.
Ook met onze andere zonen hebben we heel heftige ervaringen gehad. Hij had zenuwinzinkingen (ik was in de zevende maand na de geboorte) en een zenuwinzinking (ik herinner me dat ik in de vierde maand na de geboorte was en een langste senior boeddhistische meditatiemeester). Hij had ook hartaanvallen. De dokters zeiden dat hij veel depressies had, mogelijk een indicatie van een ernstige ziekte en een psychische aandoening. De familie vreesde dat een psychische aandoening de oorzaak zou kunnen zijn van zijn hartaanvallen en de daaropvolgende ziekenhuisopname. Zijn moeder had meerdere keren midden op de dag aanhoudende migraine en hij zou in een paniekaanval vliegen.
Hij leed ook aan astma toen hij jong was, hij had allergieën toen hij heel jong was en hij heeft ook de vibratie van dementie. Mijn moeder had vertrouwen en haar zoon heeft een "Enorm" vertrouwen, ook al heeft hij een lichte vorm van dementie. Hij praat nog steeds geanimeerd over alles, heeft nog steeds snelle humor en humor. Wat hij echter niet heeft, is vertrouwen. De manier om met zijn slechte gedrag om te gaan, is door je handen te wassen tegen mijn achterstand aan gedachten en minstens drie keer te zeggen: "Ik hou van je. Ik hou zo veel van je. Godzijdank voor je". Dat was mijn ochtendritueel. Als ik me in bredere zin met Spirit had verbonden, had ik misschien gevoeld dat het goed met me ging. Ik zou zeker zijn geweest.
Dit artikel was een soort "Challenge"; om veel "dingen" uit onze kindertijd onder de aandacht te brengen. We dragen allemaal bagage, we moeten de nutteloze en uiteindelijk zelfvernietigende "dingen" negeren en doorgaan naar ons ware doel en potentieel.